Micah Richards en de tranen achter de schaterlach (2024)

Voor tallozen is het pijnlijke televisiemoment aanleiding om het voetbalintellect van de voormalige rechtsback op social media in twijfel te trekken. Maar als niet veel later zijn schaterlach weer door de studio en daarmee de huiskamers schalt, wordt hem alles als vanzelf weer vergeven, in een doorgaans toch weinig vergevingsgezinde wereld. De voetballerij kent inmiddels niet veel persoonlijkheden die zo populair zijn als de man die zelfs de ijskoude Roy Keane kan doen smelten.

Micah Richards, artiestennaam Meeks, is dan ook niet meer van het scherm af te slaan. De dertienvoudig Engels international – op zijn achttiende debuteert hij al tegen Nederland – en Manchester City-ster van weleer treedt op regelmatige basis als analyticus op bij Sky Sports en de BBC, en vormt samen met zijn idool Thierry Henry, Jamie Carragher en presentatrice Kate Abdo de vaste CBS Sports’ UEFA Champions League-bezetting. Daarnaast zit hij regelmatig naast de teamcaptains Jamie Redknapp en Jill Scott bij Sky’s comedy-/spelshow A League of Their Own.

Het lijkt erop dat je één of meerdere social media-scripts op VI.nl hebt uitgeschakeld. Daarom worden er geen social posts of liveblogs geladen.Wijzig hier je instellingen.

Meeks is anno 2024 een internationale attractie, een garantie voor entertainment en positiviteit. Maar achter het grote geluk ging lange tijd een hoop verdriet schuil. Een portret.

WHOLE THE WAY UP, OR DOWN

Daniel is dood.

Daniel Nelson, de jongen met wie hij hele zomers rond kon hangen bij het zwembad van zijn tante Bridget. Met wie hij het pure joga bonito beleefde op de voetbalschool-op-Braziliaanse-leest van pa Lincoln Richards. Met wie hij de dagelijkse worsteling deelde om niet, zoals ontelbare generatiegenoten, ten onder te gaan aan drugs, criminaliteit en andere duivelse verleidingen in Chapeltown.

Chapeltown is de beruchte probleembuurt van Leeds die in de tweede helft van de jaren zeventig in de verstikkende greep raakte van The Yorkshire Ripper. Een moderne variant van achternaamgenootJack, die angst en paniek zaaide door de ene na de andere vrouw (meestentijds van lichte zeden) van de straat te plukken en op gruwelijke wijze om te brengen. Maar ook nadat vrachtwagenchauffeur Peter Sutcliffe voor minstens dertien moorden levenslang de gevangenis in was gegaan, bleef Chapeltown een plek waar je het leven eerder lijdt dan leidt.

Het had Micah Richards dan ook altijd met trots vervuld dat Daniel en hij alle tegenslagen overwonnen. Heldhaftig overwonnen. Micah zelf moest een mokerslag zien te verwerken toen hij vlak voor zijn twaalfde verjaardag werd weggestuurd door Leeds United. Niet goed genoeg, oordeelden ze bij zijn eerste grote voetballiefde. Maar hij vocht zich terug en na een seizoen Oldham Athletic nam Manchester City hem op in de jeugdopleiding. Dat was weliswaar op driekwartier rijden, maar er gloorde weer licht aan de horizon.

Daniels weg omhoog kende nog veel meer bochten dan dat van Micah. Het grote verschil was dat Lincoln Richards de lokroep van zijn roots op Saint Kitts en Nevis schijnbaar moeiteloos weerstond en zich steeds weer opwierp als grote steun en toeverlaat van zijn talentvolle zoon, terwijl pa Melbourne Nelson op een dag terugkeerde naar Jamaica en zo het gezin aan zijn lot overliet. Waarop Daniels moeder verslaafd raakte aan de alcohol, zelfs crack begon te roken en een aantal zelfmoordpogingen deed. Desondanks verdiende Daniel op zijn opleiding een zogeheten soccer scholarship in de Verenigde Staten. Wat in de ogen van Micah het begin van een mooie profloopbaan zou moeten betekenen. ‘Hij was écht talentvol. Als hij zijn hoofd er honderd procent bij had gehouden, dan was hij zeker weten ergens in een van de leagues van het Engelse voetbal terechtgekomen.’

Maar Daniel Nelson hield zijn hoofd er uiteindelijk toch niet honderd procent bij. Sterker, hij raakte het spoor volledig bijster en zakte in recordtijd diep weg in het moeras.

En nu is hij dood.